जौ जग और बियौ कोउ पाऊँ -सूरदास

सूरसागर

प्रथम स्कन्ध

Prev.png
राग धनाश्री



जौ जग और बियौ कोउ पाऊँ।
तौ हौं बिनती बार-बार करि, कत प्रभु तुमहि सुनाऊँ ?
सिव-बिरंचि, सुर-असुर, नाग-मुनि, सु तौ जाँचि जन आयौ।
भूल्‍यौ, भ्रम्‍यौ, तृषातुर मृग लौं, काहूँ स्नम न गँवायौ।
अपथ स‍कल चलि, चाहि चहूँ दिसि, भ्रम उघटत मतिमंद।
थकित होत रथ चक्र-हीन ज्‍यौं, निरखि कर्म-गुन-फंद।
पौरुषा-रहित, अजित इंद्रिनि बस, ज्‍यौं गज पंक परयौ।
विषयासक्त, नटी के कपि ज्‍यौं, जोइ जोइ कह्यो करयौ।
भव-अगाध-जल-मग्‍न महा सठ, तजि पद-कूल रह्यो।
गिरा-रहित, वृक-ग्रसित अजा लौं, अंतक आनि गह्यौ।
अपने ही अँखियानि दोष तैं, रबिहिं उलूक न मानत।
अतिमय सुकृतरहित, अध ब्‍याकुल, बृथा-भ्रमित रज छानत।
सुनु त्रयपाप-हरन, करुनामय, संतत दीनदयाल !
सूर कुटिल राखौ सरनाई, इहिं व्‍याकुल कलिकाल।।201।।

इस पद के अनुवाद के लिए यहाँ क्लिक करें
Next.png

टीका टिप्पणी और संदर्भ

संबंधित लेख

वर्णमाला क्रमानुसार लेख खोज

                                 अं                                                                                                       क्ष    त्र    ज्ञ             श्र    अः