लोचन लालच तै न टरै -सूरदास

सूरसागर

दशम स्कन्ध

राग घनाश्री लोचन लालच तै न टरै । हरि मुख एक रंग सँग बीधे, दाधे फेरि जरै । ज्यौ मधुकर रुचि रच्यौ केतकी, कटक कोटि अरै । तैसेइ लोभ तजत नहिं लोभी, फिरि फिरि फेरि फिरै ।। मृग ज्यौ सहज सहत सर दारुन, सन्मुख तै न दुरै । जानत आहिं हतै, तन त्यागत, तापर हितै करै ।। समुझि न परै कौन सचु पावत, जीवत जाइ मरै । ‘सूर’ सुभट हठ छाँड़त नाही, काटे सीस लरै ।। 3244 ।।