तब अंगद यह बचन कह्यौ -सूरदास

सूरसागर

नवम स्कन्ध

Prev.png
राग केदारौ


 
तब अंगद यह वचन कह्यौ ।
को तरि सिंधु सिया-सुधि ल्यावै, किहिं बस इतौ लह्यौ।
इतनौ वचन स्रवन सुनि हरष्यौ, हँसि बोल्यौ। जमुवंत।
या दल मध्य प्रगट केसरि-सुत, जाहि नाम हनुमंत।
बहै ल्याइहै सिय-सुधि छिन मैं अरु आइहै तुरंत।
उन प्रताप त्रिभुवन कौ पायौ, वाके बलहिं न अंत।
जौ मन करै एक बासर मैं, छिन आवे छिन जाइ।
स्वर्ग-पताल माहिं गम ताकौ, कहियै कहा बनाइ।
केतिक लंक, उपारि बाम कर, लै आवै उचकाइ।
पवन-पुत्र बलवंत बज्रतनु, कापै हटक्यौ जाइ।
लियौ बुलाइ मुदित चित ह्वै कै, कह्यौ, तँवोलहिं लेहु।
ल्यावहु जाइ जनक-तनया-सुधि, रघुपति कौ सुख देहु।
पौरि-पौरि प्रति फिरौ विलाकत, गिरि कंदर-वन-गेहु।
समय विचारि मुद्रिका दीजौ, सुनौ मंत्र सुत एहु।
लियौ तँबोल माथ घरि हनुमत, कियो चतुरगुन गात।
चढि़ गिरि-शिखर सब्द इक उचरयौ, गगन उठयौ आघात।
कंपत कमठ-सेष-वसुधा-नभ, रवि-रथ भयौ उतपात।
मानौ पच्छल सुमेरहिं लागे, उड़यौ अकासहिं जात।
चक्रित सकल परस्पर बानर बीच परी किलकार।
तहँ इक अदभुत देखि निसिचरो, सुरसा-मुख-विस्तार।
पवन-पुत्र मुख पैठि पधारे, तहाँ लगी कछु वार।
सूरदास स्वामी-प्रताप-बल, उतरयौ जलनिधि पार॥74॥

Next.png

टीका टिप्पणी और संदर्भ

संबंधित लेख

वर्णमाला क्रमानुसार लेख खोज

                                 अं                                                                                                       क्ष    त्र    ज्ञ             श्र    अः