श्रृंगं चास्य पुन: सव्यमुत्पाट्य यमदण्डवत्।
तेनैव प्राहरद् वक्त्रे स ममार भृशं हत:।।21।।
स भिन्नश्रृंगो भग्नास्यो भग्नस्कन्धश्च दानव:।
पपात रुधिरोद्गारी साम्बुधार इवाम्बुद:।।22।।
गोविन्देन हतं दृष्ट्वा दृप्तं वषभदानवम्।
साधु साध्विति भूतानि तत्कर्मास्याभितुष्टुवु:।।23।।
स चोपेन्द्रो वृषं हत्वा कान्तचन्द्रे निशामुखे।
अरविन्दाभनयन: पुनरेव ररास ह।।24।।
तेऽपि गोवृत्तय: सर्वे कृष्णं कमललोचनम्।
उपासांञ्चक्रिरे हृष्टा: सर्वे शक्रमिवामरा:।।25।।
इति श्रीमहाभारते खिलभागे हरिवंशे विष्णुपर्वणि वृषभासुरवधे एकविंशोअध्याय:।