जनमेय उवाच
भूय एव महाबाहो कृष्ण स्यछ जगतां पते:।
माहात्यंएव म श्रोतुमिच्छारमि परमं द्विजसत्ततम।।1।।
न हि मे तृप्तिरस्तीकह श्रृण्वततस्तास्यव धीमत:।
कर्मणामनुसंतानं पुराणस्यत महात्मन:।।2।।
वैशम्पानयन उवाच
नान्तप: शक्य: प्रभावस्यस वक्तुं वर्षशतैरपि।
गोविन्दनस्यच महाराज श्रूयतामिदमद्भुतम्।।3।।
शरतल्पेन शयानेन भीष्मेयण परिचोदित:।
गाण्डीेवधन्वान बीभत्सुणर्माहात्यंतम् केशवस्यै यत्।।4।।
राज्ञां मध्येी महाराज ज्येतष्ठंर भ्रातरमब्रवीत्।
युधिष्ठिरं जितामित्रमिति तच्छृजणु कौरव।।5।।