वैशम्पांयन उवाच
शम्बरस्तुव तत: क्रुद्ध: सूतमाह विशाम्पते।
शत्रुप्रमुखतो वीर रथं मे वाहय द्रुतम्।।1।।
यावदेनं शरैर्हन्मि मम विप्रियकारकम्।
ततो भर्तृवच: श्रुत्वा सूतस्तत्प्रियकारक:।।2।।
रथं संचोदयामास चामीकरविभूषितम्।
तं दृष्ट्वा रथमायान्तं प्रद्युम्न: फुल्लपलोचन:।।3।।
संदधे चापमादाय शरं कनकविभूषितम्।
तेनाहनत् सुसंक्रुद्ध: कोपयंशम्बरं रणे।।4।।
हृदये ताडितस्तेन देवशत्रु: सुविक्ल्व:।
रथशक्तिं समाश्रित्य तस्थौ् सोऽथ विचेतन:।।5।।