वैशम्पायन उवाच
शम्बस्तु तत: क्रुद्धो मुद्गरं तं समाददे।
मुद्गरे गृह्यमाणे तु द्वादशार्का: समुत्थिता:।।1।।
पर्वताश्चलिता: सर्वे तथैव वसुधातलम् ।
उन्मार्गा: सागरा याता: संक्षुब्धाश्चपि देवता:।।2।।
गृध्रचक्राकुलं व्योम उल्कापातो बभूव ह।
ववर्ष रुधिरं देव: परुषं पवनो ववौ।।3।।
एवं दृष्ट्वा महोत्पातान् प्रद्युम्न : स त्वारान्वित:।
अवतीर्य रथाद् वीर: कृतांजलिपुट: स्थित:।।4।।
देवीं सस्मार मनसा पार्वतीं शंकरप्रियाम्।
प्रणम्य शिरसा देवीं स्तोतुं समुपचक्रमे।।5।।