एवमुक्वा महाद महादेवं कृष्णस्तूर्णं महामना:।
जगाम तत्र यत्रास्ते प्राद्युम्नि: सायकैश्चित।।141।।
गते कृष्णे ततो नन्दी बाणमाह वच: शुभम्।
गच्छ बाण प्रसन्नस्य देवदेवस्य चाग्रत:।।142।।
तच्छ्रुत्वा नन्दिवाक्यं तु बाणोऽगच्छपत शीघ्रग:।
छिन्नरबाहुं ततो बाणं दृष्ट्वा नन्दी प्रतापवान्।।143।।
अपवाह्य रथेनैनं यतो देवस्तदतो ययौ।
ततो नन्दी पुनर्बाणं प्रागुवाचोत्तरं वच:।।144।।
बाण बाण प्रनृत्यस्व श्रेयस्तव भविष्यति।
एष देवा महादेव: प्रसादसुमुखस्तव।।145।।