9. तस्मात् जिज्ञासयाऽऽत्मानं आत्मस्थं केवलं परम्।
संगम्य निरसेदेतद्-वस्तुबुद्धिं यताक्रमम्।।
अर्थः
इसलिए तत्त्वजिज्ञासा से अपने में ही स्थित केवल परमात्मा को प्राप्त कर इस देह के संबंध की वस्तु-बुद्धि क्रमशः मिटाएँ।
10. आचार्योऽरणिराद्यः स्यात् अंतेवास्युत्तरारणिः।
तत्संधानं प्रवचनं विद्यासंधिः सुखावहः।।
अर्थः
(विद्या रूप अग्नि उत्पन्न करने के लिए) आचार्य और शिष्य ऊपर-नीचे की अरणियों (यज्ञ में अग्नि पैदा करने के लिए काम में लाये जाने वाले दो काष्ठखंड) जैसे हैं। गुरु का प्रवचन (इन दो अरणियों को मिलाने वाला) संधान है। उस संधान से निर्माण होने वाली सुखावह संधि या अग्नि है विद्या।
11. वैशारदी साऽतिविशुद्ध-बुद्धिर्
धुनोति मायां गुण-संप्रसूताम्।
गुणांश्च संदह्य यदात्ममेतत्
स्वयं च शाम्यत्यसमिद् यताग्निः।।
अर्थः
उस पारंगत, ज्ञानी शिष्य की वह अति विशुद्ध बुद्धि त्रिगुण से उत्पन्न माया को झटकार डालती है और जिस तरह समिधाओं को जलाकर आग अपने-आप शांत हो जाती है, उसी तरह जिन त्रिगुणों से यह दृश्य भासित होता है, उन्हें जलाकर वह विद्या स्वयं शांत हो जाती है।