वैशम्पायन उवाच
ततोऽनिरुद्धस्यय गृहे रुरुदु: सर्वयोषित:।
प्रियं नाथमपश्यनन्त्यु: कुरर्य इव संघश:।।1।।
अहो धिक्किमिदं नाथनाथे कृष्णे व्यास्थिते।
अनाथा इव संत्रस्ता रुदिमो भयपीडिता:।।2।।
यस्येन्द्राप्रमुखा देवा: सादित्या: समरुद्गणा:।
बाहुच्छायामुपाश्रित्यु वसन्ति दिवि निर्वृता:।।3।।
तस्यो्त्पान्नतमिदं लोके भयदस्य महाभयम्।
तस्या्निरुद्ध: पौत्रस्तु वीर: केनापि नो हृत:।।4।।
अहो नास्ति भयं नूनं तस्य लोके सुदुर्मते:।
वासुदेवस्य य: क्रोधमुत्पादयति दु:सहम्।।5।।